200124-22-7 Tert-butoksykarbonyloarginina(Pbf)-OH

Boc-Arg (Pbf) -OH jest pochodną argininy.
Biwalirudyna, syntetyczny antykoagulant będący 20-peptydowym kuzynem hirudyny, została dopuszczona do sprzedaży w Stanach Zjednoczonych w 2000 roku. Zastrzyk ma postać białej, luźnej substancji lub amorficznego ciała stałego.Biwarudyna może wiązać się specyficznie z miejscem katalitycznym trombiny i zewnętrznym miejscem wiązania anionów i bezpośrednio hamować aktywność trombiny, hamując w ten sposób reakcję katalizowaną i indukowaną przez trombinę, a jej działanie jest odwracalne.Biwarudyna stosowana jest głównie jako antykoagulant podczas planowej przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) u dorosłych.
Biwarudyna jest bezpośrednim inhibitorem trombiny, która specyficznie wiąże się z miejscami katalitycznymi i miejscami egzowiązania anionów wolnych od trombiny i znajdujących się w skrzeplinie.Proces wiązania pomiędzy biwaludyną i trombiną jest odwracalny, a trombina może przywrócić pierwotną aktywność biologiczną trombiny poprzez powolną enzymolizę wiązania peptydowego pomiędzy biwaludyną Arg3-Pro4.
Badania in vitro wykazały, że biwarudyna może nie tylko hamować boczną wolną trombinę, ale także hamować wiązanie trombiny ze skrzepami krwi, nie ulegając neutralizacji przez substancje uwalniane przez płytki krwi.Może wydłużać czas częściowej protrombinowej (APTT), czas trombinowy (TT), czas protrombinowy (PT) i czas aktywnego krzepnięcia (ACT) aktywowane przez prawidłowe osocze.Istnieje liniowa zależność ze stężeniem biwarudyny, ale nie jest jasne, czy taka korelacja występuje w zastosowaniu klinicznym.
W literaturze donoszono, że farmakokinetyka pacjentów poddawanych przezskórnej angioplastyce wieńcowej (PTCA) po dożylnym podaniu biwarudyny jest liniowa.Pacjentowi podano dożylnie dawkę 1 mg/kg mc. w dawce nasycającej, a następnie wykonano kolejny wlew dożylny w dawce 2,5 mg/kg/h przez 4 godziny, który ustabilizował się na poziomie 12,3±1,7 mg/ml in vivo.Biwarudyna jest usuwana z osocza w wyniku hydrolizy w nerkach i degradacji przez proteazy.Okres półtrwania klirensu u pacjentów z prawidłową czynnością nerek wynosi około 25 minut, a okres półtrwania klirensu u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek jest wydłużony.Około 25% biwarudyny można usunąć podczas dializy i usunąć w wyniku hemodializy.Należy monitorować ACT u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.U zdrowych ochotników działanie przeciwzakrzepowe obserwowano natychmiast po dożylnym podaniu biwarudyny, z wydłużeniem PT, ACT i APTT.Jedną do dwóch godzin po odstawieniu ACT powrócił do poziomu sprzed podania.